Feiten :

Op 20 maart 2014 dient een man met Guineese nationaliteit een aanvraag in op basis van art.9ter W1980. Hij lijdt aan lymfeklierkanker en er werd HIV bij hem vastgesteld. De aanvraag wordt op 16 januari 2015 gegrond verklaard en telkens verlengd tot 22 januari 2018. Op 27 april 2018 besluit de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) de verblijfsmachtiging op basis van art. 9ter niet meer te verlengen. In beroep annuleert de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RvV) deze weigering tot verlenging (n°261 671, 05/10/2021) en stuurt het dossier terug naar DVZ. Na een nieuwe beslissing tot weigering van de verlenging wordt het dossier nog een keer heen en weer gestuurd tussen DVZ en de RvV (n°281 900, 15/12/2022). Uiteindelijk weigert DVZ op 27 juni 2023 opnieuw om de verblijfsmachtiging te verlengen waarna betrokkene opnieuw een beroep indient bij de RvV. Hieronder zal het arrest dat voortvloeit uit dit beroep worden besproken.

Discussie

De verzoeker haalt aan dat DVZ heeft nagelaten om de beslissing over de toegankelijkheid van de zorgen in Guinee voldoende te motiveren. Concreet verwees DVZ in haar analyse van de toegankelijkheid van het gezondheidssysteem naar het bestaan van een nationaal beleidsplan voor de ontwikkeling van de gezondheidszorg (2015-2024), het sociaal zekerheidssysteem zoals vermeld op de website ‘Social Security Online’, het medisch centrum Sint Gabriel in Conakry en verschillende Europese investeringen ter bevordering van de gezondheidszorgsector in Guinee. Ten slotte beargumenteerde DVZ ook dat verzoeker de leeftijd om via werk zijn medische kosten te financieren. De rechter oordeelt echter dat het louter verwijzen naar het nationaal beleidsplan voor de ontwikkeling van de gezondheidszorg (2015-2024) onvoldoende is om vast te stellen dat de medische zorgen toegankelijk zouden zijn voor verzoeker aangezien het document enkel een beleidsstrategie bevat en geen concrete elementen. Hetzelfde argument geldt voor de verwijzing naar de Europese initiatieven ten voordele van de Guinese gezondheidssector. Daarnaast stel de rechter vast dat de website ‘Social Security Online’ meldt dat enkel formeel betaalde werknemers onder de publieke ziekteverzekering vallen en dat er een wachtperiode is om ingeschreven te worden. Met betrekking tot de gegeven informatie over het medisch centrum Sint Gabriel is de rechter niet overtuigd dat hieruit kan worden afgeleid dat verzoeker toegang zal hebben tot de noodzakelijke medische zorgen en opvolging. Ten slotte vindt de rechter dat het argument dat verzoeker via werk de medische kosten zou kunnen financieren niet overtuigend aangezien er geen concrete informatie wordt gegeven of het inkomen voldoende zou zijn om de medische kosten en opvolging te dekken. De rechter herinnert er aan dat beide partijen in het kader van art.9ter een gedeelde bewijslast hebben en het niet uitsluitend aan de verzoeker is om bewijs aan te brengen. Om bovenstaande redenen besluit de rechter dat de weigering tot verlenging onvoldoende werd gemotiveerd en besluit ze om de beslissing te vernietigen.

> RvV n°301 872 van 20 februari 2024
> Machtiging tot verblijf om medische redenen (art.9ter)